De Plankier
Bekijk de video over de Plankier hier
Vormgeving
De basis van het ontwerp is een vertaling van de oude vuurtoren die ooit op de Westpier heeft gestaan. De uit 1865 stammende 5 hoekige toren was vooral functioneel opgezet en was een opeenstapeling van een 3-tal stalen onderdelen: de voeten, de romp en het hoofd. Het was een transparante toren die niet toegankelijk was voor bezoekers en daarom geen veilige opgang had. In tegenstelling tot de oude vuurtoren wordt de vertrouwde basis aangevuld met een veilige openbare route. Deze route start bij de pier en wurmt zich vervolgens een weg omhoog naar de top van het imposante gebouw. De toren zorgt met zijn transparantie en herkenbare vorm voor de juiste beleving van de plek. In alle richtingen kan de bezoeker via verschillende prikkels verbinding maken met de omgeving. Kijk omhoog naar de lucht, opzij naar de Schelde en de stad en kijk tussen de benen van de toren naar het klotsen van het Scheldewater.
Hergebruik van een oud icoon
De oude steiger van de Veerhaven zal binnenkort worden weggehaald. Dit element beschouwen vele Terneuzenaren als een icoon op het water aangezien dit bouwwerk al sinds 1897 in het water staat. Met het initiatief ICOON ontstaat een uitgelezen kans om dit liggend icoon recht op te zetten en het hout een tweede leven te geven. De oude palen van Basralocus en de verbindingsdelen van Azobé kunnen na een onderhoudsbeurt goed worden hergebruikt. De afgelopen tijd heeft deze constructie bewezen een prima materiaal te zijn voor de toren en tevens een kostenbesparing kan opleveren. Door de toppen wit te schilderen geeft de toren een knipoog naar de functie uit het verleden en blijft een stukje historie op de plek aanwezig.
De voeten: De nieuwe toren wordt op dezelfde manier opgebouwd als de oude vuurtoren. Geen extreem zware betonnen fundering maar een 5 tal poeren die in de pier prikken zonder een slagveld aan te richten. De toren zal hier aan zijn locatie worden vastgezet op het moment dat hij (mogelijk) elders in elkaar is gezet.
De romp: Het grootste deel van de toren bestaat uit de romp. Deze wordt gevormd door 5 poten die onderling middels schoren worden gekoppeld. De verbindingen worden ‘droog’ aangebracht waardoor het geheel demontabel blijft.
Het hoofd: De top is bepalend voor het gehele aanzicht. Dit onderdeel zorgt ervoor dat de bezoeker van een groots uitzicht kan genieten zonder dat er onderdelen het zicht belemmeren. De vloer en de reling is van hout, de vulling van de balustrade van geperforeerd staal.
De route: De route bestaat uit stalen trappen met houten traptreden. De trappen worden aan de binnenzijde van de toren gehangen. Om de route te laten contrasteren met de constructie is gekozen voor een balustrade van geperforeerd staal.
Thematische inrichting
In het nieuwe ontwerp is de route een belangrijke toevoeging die zorgt voor de juiste beleving en verbinding tussen het maaiveld, het water, het uitzicht én de bezoekers. De spanning bouwt zich op naar boven, maar er is zeker ook gedacht aan de bezoeker die liever beneden blijft.
Vanaf de pier wordt een loper uitgerold richting de toren. Eenmaal de toren bereikt splitst deze loper zich in 3 richtingen. De eerste route verlaat al snel de toren en eindigt boven het zoute Scheldewater. Op dit uiterste punt zweef je alsof je op de boeg van een schip staat. Deze toevoeging is vooral een aangename verrassing voor diegene die liever beneden blijft of niet naar boven kán, maar toch een sprankeltje adrenaline wil voelen.
De overige 2 routes zijn bedoeld om de toren te beklimmen en af te dalen. De dubbele trap geeft de beklimming een extra dimensie. Je kunt op deze manier de toren samen beklimmen zonder dat je elkaar fysiek tegenkomt. Vooral kinderen gaan deze toevoeging als een speels element beleven. Wie als eerste boven is...? Tijdens drukke periodes kunnen de trappen ook ingezet worden als heen- en terug route, zodat je geen tegenliggers hoeft te verwachten, iets wat de veiligheid ten goede komt.
Eenmaal boven aangekomen bereik je het platform van waaruit je de totale omgeving op hoogte kunt aanschouwen. Van hieruit is er een weids uitzicht over de sluizen, de industrie, de Schelde en de stad. Het is een plek om bij te komen van de klim, maar ook een plek die ruimte biedt om verhalen te vertellen over wat je ziet of over het ontstaan van het ICOON.